ทัวร์กัมพูชาโจมตีไทย “ขโมยอักษร” รามคำแหงชี้ชัด อักษรไทยพัฒนามาจากปัลลวะ-ขอม-มอญ
(20 กรกฎาคม 2568) — กรณีมีทัวร์กัมพูชานำนักท่องเที่ยวแวะเยือนปราสาทตาเมือนธม พร้อมใช้แนวคิดทัวร์พุ่งเป้าวิจารณ์ประเทศไทยว่า “ขโมยตัวอักษรของกัมพูชา” ทาง เพจภาษาไทย มหาวิทยาลัยรามคำแหง ได้ออกมาให้ความรู้เชิงวิชาการ ชี้แจงพัฒนาการอักษรไทยและอักษรในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างละเอียด โดยเน้นย้ำว่าอักษรไทยมีที่มาจากการพัฒนาต่อยอดอักษรโบราณหลายรูปแบบ
ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์อักษรศาสตร์
เพจภาษาไทย รามคำแหง อธิบายผ่านโพสต์ยอดแชร์ว่า:
- ภาษาและอักษรเป็นคนละส่วนกัน — ภาษาคือระบบเสียงพูด ส่วนอักษรคือสัญลักษณ์แทนเสียง เช่น ภาษาบาลีเขียนด้วยอักษรขอม, ไทย, โรมัน ได้
- ต้นกำเนิดอักษรเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ — อักษรในภูมิภาคนี้พัฒนามาจาก “อักษรปัลลวะ” ของอินเดียใต้ (พุทธศตวรรษที่ 11-12) ก่อนปรับเป็น “อักษรหลังปัลลวะ” ในศตวรรษที่ 13
- การแตกแขนงอักษรท้องถิ่น
- อักษรขอมโบราณ (พุทธศตวรรษที่ 15-18)
- อักษรมอญโบราณ (พบในจารึกหริภุญไชย)
- อักษรกวิ (ภาคใต้ของไทย)
- ลายสือไทย — พัฒนาจากอักษรขอมและมอญโบราณ โดยตัดลักษณะบางอย่างออก เช่น
- ยกเลิก “ศก” (เส้นหยักบนตัวอักษรขอม)
- เขียนตัวอักษรเรียงในบรรทัดเดียว (ต่างจากเขมรที่เขียนซ้อน เช่น អក្សរ “อักษร”)
- สิ่งที่ลายสือไทยเพิ่มเติม
- สร้างอักษรใหม่ 9 ตัว เช่น ฃ, ฅ, ซ, ฟ
- เพิ่มสระและเครื่องหมายวรรณยุกต์ (ไม้เอก-โท-ตรี-จัตวา) เพื่อบันทึกเสียงภาษาไทย
- คำกำกับอักษร — เดิมใช้เสียงวรรณยุกต์ (เช่น “ก ข้ ฃ ค่ ฅ”) ก่อนเปลี่ยนเป็น “ก.ไก่ ข.ไข่” ในสมัยสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ
ภาพเปรียบเทียบอักษร “ก”
เพจแสดงภาพเปรียบเทียบอักษร “ก” ในรูปแบบขอมโบราณ (มีศก), มอญโบราณ (ไม่มีศก), และลายสือไทย (ไม่มีศก-เขียนเรียงบรรทัด) เพื่อยืนยันพัฒนาการเฉพาะตัว
สรุป : อักษรไทยไม่ได้ “ขโมย” จากชาติใด แต่เป็นการปรับปรุงจากอักษรร่วมบรรพบุรุษในภูมิภาค โดยเพิ่มนวัตกรรมเพื่อให้เหมาะกับระบบเสียงภาษาไทย
*(เครดิต: ข้อมูลจาก *ลายสือไทยสู่อักษรไทย โดย จุไรรัตน์ ลักษณะศิริ* / แชร์ได้แต่ต้องอ้างอิงเพจภาษาไทย รามคำแหง)*
#อักษรไทย #ประวัติศาสตร์ภาษา #รามคำแหง
เครดิต : https://www.facebook.com/photo?fbid=1248653883720769&set=a.579022610683903
Share this content:
เกี่ยวกับผู้เขียน
