บทความ: วิทยาลัยกำปงเฌอเตียล กัมพูชา – มรดกการศึกษาจากพระมหากรุณาธิคุณของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ

กัมพูชาหลังสงคราม: ดินแดนที่ขาดแคลนการศึกษา

ย้อนกลับไปสามทศวรรษก่อน ประเทศกัมพูชากำลังฟื้นตัวจากสงครามกลางเมืองที่ยาวนาน โครงสร้างพื้นฐานด้านการศึกษาถูกทำลาย โรงเรียนหลายแห่งกลายเป็นซากอาคารร้าง เด็กชนบทจำนวนมากขาดโอกาสเรียนรู้ แม้แต่การอ่านเขียนก็ยังเป็นเรื่องไกลตัว โดยเฉพาะใน อำเภอปราสาทซ็อมโบร์ จังหวัดกำปงธม ซึ่งเคยเป็นฐานที่มั่นเขมรแดง และอยู่ใกล้แหล่งอารยธรรมโบราณอย่าง “สมโบร์ไพรกุก” แม้จะมีประวัติศาสตร์รุ่งเรืองในยุคพระเจ้าอิสานวรมันที่ ๑ แต่กลับถูกทอดทิ้งจากความเจริญในยุคใหม่

ลายพระหัตถ์ สมเด็จพระเทพฯ ภาษากัมพูชา ทรงเขียนว่า
” สหกอร์ปฏิบัติการ์ 

จุดเปลี่ยนจากพระราชดำริ: การเสด็จเยือนกัมพูชา พ.ศ. 2535

ในปี พ.ศ. 2535 สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จเยือนกัมพูชาในฐานะพระราชอาคันตุกะของพระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ การเสด็จฯ ครั้งนี้ไม่เพียงเป็นทางการทูต แต่พระองค์ทรงสนพระทัยสภาพความเป็นอยู่ของประชาชน โดยเฉพาะเด็กในพื้นที่ห่างไกล พระองค์ทรงตระหนักว่า “การศึกษา” คือของขวัญที่ยั่งยืนที่สุดสำหรับเพื่อนบ้าน

กำเนิดวิทยาลัยกำปงเฌอเตียล: โรงเรียนพระราชทาน

ด้วยพระราชวิสัยทัศน์อันยาวไกล รัฐบาลกัมพูชานำโดย สมเด็จฮุน เซน ถวายที่ดิน 45 ไร่ (ต่อมาขยายเป็น 117 ไร่) ในเขตใกล้สมโบร์ไพรกุก เพื่อก่อสร้างสถานศึกษาตามพระราชดำริ

• พ.ศ. 2544: พระองค์เสด็จฯ ทรงวางศิลาฤกษ์ด้วยพระองค์เอง
• พ.ศ. 2548: การก่อสร้างแล้วเสร็จสมบูรณ์

ในวันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2548 พระองค์เสด็จฯ ไปทรงเปิด “วิทยาลัยกำปงเฌอเตียล” อย่างเป็นทางการ โดยมีหน่วยงานไทยร่วมสนองพระราชดำริ เช่น กรมราชองครักษ์, ตำรวจตระเวนชายแดน, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และสำนักงานอาชีวศึกษา

มากกว่าโรงเรียน: ศูนย์กลางการศึกษาและวัฒนธรรม

วิทยาลัยแห่งนี้ไม่เพียงสอนวิชาสามัญ แต่ยังรวมถึง:
✅ วิชาชีพ (เกษตรกรรม, ช่างฝีมือ)
✅ วัฒนธรรมดั้งเดิม (ดนตรีพื้นบ้าน, ภาษาเขมรโบราณ)
✅ ภาษาต่างประเทศ (ไทย, อังกฤษ)

ป้ายหินอ่อนด้านขวามือสุดเขียนว่า

“สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ
สยามบรมราชกุมารี
แห่งราชอาณาจักรไทย
ทรงสร้างวิทยาลัยกำปงเฌอเตียล
พระราชทานเป็นของขวัญที่ยั่งยืน
แก่ประชาชนชาวกัมพูชา
เพื่อตอบแทนน้ำใจไมตรี
รวมทั้งแสดงถึงความสัมพันธ์
และเป็นมิตรที่ดีต่อกัน
ของประชาชนทั้งสองประเทศ
เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 10 พฤศจิกายน
พุทธศักราช 2548″

นักเรียนจำนวนมากได้รับทุนพระราชทานมาเรียนต่อในประเทศไทย ก่อนกลับเป็นครู ช่างเทคนิค หรือผู้นำชุมชน ส่งผลให้พื้นที่ที่เคยถูกทอดทิ้ง กลายเป็น ศูนย์การศึกษาชั้นนำของกัมพูชาตอนกลาง

มรดกแห่งความสัมพันธ์ไทย-กัมพูชา

วิทยาลัยกำปงเฌอเตียลคือสัญลักษณ์ของ “การทูตผ่านการศึกษา” ที่ทรงพลังกว่าเอกสารทางการใดๆ แม้ไม่มีการโฆษณา แต่พระนาม “สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ” ยังถูกกล่าวขานด้วยความเคารพจากชาวกัมพูชาว่า “เจ้าหญิงผู้มอบอนาคตให้ลูกหลานเรา”

วันนี้ วิทยาลัยแห่งนี้ยังคงเป็นแสงสว่างทางการศึกษา และเครื่องยืนยันว่า พระมหากรุณาธิคุณไม่รู้จบของพระองค์ ได้ข้ามพรมแดนไปสร้างอนาคตให้เพื่อนมนุษย์อย่างแท้จริง

หมายเหตุ: บทความนี้เขียนขึ้นเพื่อเผยแพร่พระราชกรณียกิจด้านการศึกษาของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ในประเทศเพื่อนบ้าน เรียบเรียงจากเพจ ปราชญ์ สามสี

เกี่ยวกับผู้เขียน

ดอกธูป

ปกติเป็นคน introvert แต่จะ Extrovert เมื่ออยู่กับเพื่อนในวงเล่า มีจิตนาการสูง ภูมิต้านทานต่ำ

See author's posts